۱۳۹۱ تیر ۶, سه‌شنبه

مرحله نخست دادگاه رژیم جمهوری اسلامی با موفقیت به پایان رسید




مرحله نخست دادگاه رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در دهه ٦٠ به مدت پنچ روز، از ١٨ ژوئن  تا ٢٢ ژوئن ٢٠١٢ در مرکز اقدام حقوق بشر سازمان عفو بین الملل در لندن برگزار شد. در این مرحله از دادگاه، قضات تحقیق عضو کمیسیون حقیقت یاب، متشکل از شش حقوقدان و شخصیت برجسته و مترقی جهانی، پروفسور اریک دیوید، حقوقدان بلژیکی، خانم مری لوئیز اسمال، همکار برجسته کمیسیون حقیقت یاب آفریقای جنوبی، پرفسور دانیل تورپ، حقوقدان کانادائی از مونترال، خانم آن بورکلی، محقق سازمان عفو بین الملل، پرفسور ویلیام شاباز، حقوقدان ایرلندی و پرفسور موریس کوپیتورن، گزارشگر سابق شورای حقوق بشری سازمان ملل در امور ایران، هشتاد تن از اعضای خانواده های جان سپردگان دهه شصت و جان به در بردگان از اعدام ها دسته جمعی و کشتار زندانیان سیاسی در این دهه را، به دادگاه فراخواندند و از آنان تحقیق به عمل آوردند. شاهدان، از چهل شهر و استان  ایران و از میان همه ی گرایشات سیاسی انتخاب شده بودند که رژیم جمهوری اسلامی عزیزان شان را در دهه شصت اعدام و یا زندانی و شکنجه کرد.

دادگاه، روز دوشنبه ١٨ ژوئن با سخنرانی پروفسور جان کوپر، رئیس کمیته بین المللی راهبردی حقوقدانان ایران تریبونال آغاز شد. وی، ضمن معرفی اعضای کمیسیون و موریس کوپیتورن به عنوان رئیس کمیسیون، به روند شکل گیری و سازماندهی دادگاه پرداخت و گفت، به دلیل وسعت کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، کمیته راهبردی تصمیم گرفت دادگاه را در دو مرحله با حضور صد شاهد برگزار کند. در این مرحله، کمیسیون حقیقت یاب، امروز در این مکان کار خود را آغاز می کند و به مدت پنچ روز، هشتاد شاهد را به دادگاه فرا می خواند و تحقیقات خود از آنان را آغاز می کند. تمامی شاهدها، از پیش شکایات نامه و اظهارنامه های خود را به کمیته راهبردی تسلیم کرده و کمیسیون براساس آن ها، تحقیقات خود را آغاز می کند. وی، گفت، کمیسیون حقیقت یاب در پایان کار خود، براساس شهادت شهود و تحقیقاتی که انجام می دهد، گزارشی تهیه و به تیم دادستانی تسلیم می کند. تیم دادستانی براساس این گزارش و اسناد و شواهدی که کمیته راهبردی حقوقدانان ایران تریبونال در اختیار آن قرار می دهد، علیه جمهوری اسلامی کیفرخواست صادر می کند و به دادگاه در مرحله دوم ارائه می دهد.

بعد از جان کوپر، پیام تصویری توتو، رئیس کمیسیون حقیقت یاب آفریقای جنوبی پخش شد. او، ضمن حمایت از مردم ایران، کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت را یک فاجعه انسانی برای تمام بشریت خواند و با خانواده ها اظهار همبستگی کرد و برای آنان در این دادخواهی جهانی مردمی آرزوی موفقیت نمود. وی گفت، تجربه آفریقای جنوبی نشان داده است، گذشت زمان به تنهائی التیام بخش نیست و لازم است حقیقت بیان و به آن رسیدگی شود. رویا، از فعالان کارزار ایران تریبونال، خواهر جان باخته صغرا غیاثی، پیام جمعی از مادران خاوران را قرائت کرد(١). پیام اخوان، به نمایندگی از سوی تیم دادستانی، ضمن تبریک برگزاری این دادگاه تاریخی مردمی، به تشریح کار دادگاه و وظایف تیم دادستانی در مرحله دوم دادگاه پرداخت. وی، در کنفرانس خبری روز هفده ژوئن، که یک روز پیش از برگزاری دادگاه توسط ایران تریبونال برگزار گردید، گفت، علاوه برجنایتی که جمهوری اسلامی در دهه شصت انجام داده است، کسانی که در این باره سکوت کرده اند نیز، در این جنایت شریک هستند. ما امروز، با برگزاری این دادگاه این سکوت را می شکنیم.

دادگاه، با سخنان کوتاه رئیس دادگاه، ساعت ده و نیم صبح روز دوشنبه ١٨ ژوئن٢٠١٢ کار خود را آغاز کرد. روزانه شانزده تن در جایگاه شهود قرار گرفتند و در باره جنایاتی که رژیم جمهوری اسلامی در دهه شصت در زندان مرتکب شده بود، شهادت دادند. دادگاه، روز جمعه ٢٢ ژوئن ٢٠١٢، با سخنان حمید صبی، عضو کمیته راهبردی و مشاور کمیسیون حقیقت یاب، جان کوپر و قضات تحقیق به پایان رسید. سحر محمدی، که رژیم جمهوری اسلامی پنچ تن از عزیزترین و نزدیک ترین اعضای خانواده اش را، در دهه شصت به قتل رسانده است، همراه با مریم چیتگر، که پدرش را جمهوری اسلامی در سال ۱٩٨٧ در وین ترور کرد، دسته گل هائی به اعضای کمیسیون و حقوقدانان عضو کمیته راهبردی اهداء کردند. مریم، با قرار گرفتن در جایگاه ریاست دادگاه، به نمایندگی از کارزار ایران تریبونال، از قضات و حقوقدانان عضو کمیته راهبردی، که بدون هیچ گونه چشم داشت مالی و تنها به دلیل همبستگی انسانی و بین المللی شان به این پروژه تاریخی پیوسته اند، سپاسگزاری کرد و همبستگی آنان با مردم ایران را ستود.

پیش از این، حمید صبی، از هیئت قضات و همه ی کسانی که به نوعی به این پروژه مردمی کمک کردند، تشکر کرد و یاد پروفسور کادر اسمال، عضو کمیته بین المللی راهبردی حقوقدانان ایران تریبونال را که در  ژوئیه ٢٠١١ در اثر سکته قلبی در گذشت، گرامی داشت. وی گفت، تشکیل کمیسیون حقیقت یاب به پیشنهاد کادر اسمال بود.
در پایان، جمعیت یک پارچه سرود"سر اومد زمستون" را خواندند و به این ترتیب، دادگاه درمیان هلهله و شادی جمعیت حاضر در محل به پایان رسید.

جلسات دادگاه روزانه به طور زنده از محل دادگاه در لندن پخش شد. دویست و پنچاه و یک هزار و دویست و سی نفر در سراسر دنیا، به ویژه در ایران، دادگاه را به صورت زنده دنبال کردند. پوشش خبری جهانی این دادگاه، علی رغم بی تفاوتی و بی میلی بسیاری از رسانه های کوچک و برزگ در ابتدای آغاز این پروژه تاریخی، بی نظیر بود. تنها کافی است که گفته شود، بیش از پانصد میلیون نفر در سراسر جهان از طریق بی بی سی ورد سرویس، الجزیره، العربیه، تلویزیون کانال دو سوئد، خبرگزاری سوئد و ده ها روزنامه سوئدی و بریتانیائی، چندین رادیو و سایت فعالان اجتماعی در آمریکا و شبکه اطلاع رسانی "پرس اسوسیشن" در جریان دادگاه قرار گرفتند. به این مجموعه، لازم است مجموعه ای از رسانه های سیاسی و خبری ایرانی، از جمله بی بی سی فارسی، صدای آمریکا، رادیو فرانسه، رادیو دویچه وله، و تقریبا تمامی  تلویزیون ها و رادیوهای سازمان ها و احزاب سیاسی ایرانی و چند روزنامه فارسی زبان، روند دادگاه را رو به ایران و ایرانیان خارج کشور پوشش دادند.  

ایران تریبونال، روز هفده ژوئن، یک روز پیش از آغاز دادگاه، در محل دادگاه، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد. در این کنفرانس مطبوعاتی که پوشش وسیعی گرفت، جان کوپر، دانیل تورپ، اریک دیوید و پیام اخوان به سئوالات رسانه ها و حاضران در جلسه پاسخ دادند. یکی از این پرسش ها، در رابطه با محدودیت زمانی دستور کار این دادگاه بود، که چرا فقط به کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت رسیدگی می شود. جان کوپر، رئیس کمیته راهبردی حقوقدانان ایران تریبونال گفت، دامنه نقض حقوق بشر در ایران بسیار گسترده است و تمامی محدودیت های این پروژه به دلیل کمبود امکانات در زمینه رسیدگی است. در حقیقت، این پروژه محصول زحمات خانواده های جان سپردگان و جان بدر بردگان از این کشتارها است. آنها، بدون هیچ گونه حمایت یا کمک دولتی و یا دریافت کمک مالی از دولت ها و سایر موسسات وابسته به آنها، این پروژه تاریخی را سازمان دهی کرده اند. هم چنین، آرمان برگزار کنندگان این دادگاه این است که این نوع دادرسی الگویی شود برای سایر قشرهای جامعه ایران تا بتوانند به دادخواهی و رسیدگی به امور حقوقی شان در موقعیت فعلی ایران بپردازند، با این هدف که سرانجام چرخه خشونت و کشتار در فرهنگ و جامعه ایران خاتمه یابد و قدرت نظام حقوقی مستقل و عدالت اجتماعی برقرار شود.

در پاسخ به پرسشی که گفته می شود، هزینه های این دادگاه را دولت آمریکا تامین می کند، جان کوپر گفت، قبل از هرچیز باید بگویم من و سایر همکارانم داوطلبانه به این پروژ پیوسته ایم و پولی دریافت نمی کنیم. ما مطلقا، هیچ کمکی از سازمان ها و دولت ها نمی گیریم. من حتا، با نمایندگان پارلمان و احزاب در باره این پروژه صحبت نکرده ام که شائبه وابستگی به آنها را پیدا نکنیم. تامین هزینه های این دادگاه به عهده کمیته ای است که از طرف سازماندهندگان برای جمع آوری کمک های مالی از افراد و نه دولت ها سازماندهی شده است.

دانیل تورپ، در این باره گفت، شاید هیچ کس به اندازه ما در این باره دغدغه فکری نداشته باشد. شرط پیوستن من به این پروژه، استقلال آن از دولت ها و احزاب سیاسی بوده است. من حاضر نیستم در دعواهای سیاسی، طرف یکی را علیه دیگری بگیرم. هدایت متین دفتری گفت، راز موفقیت این کارزار، استقلال آن بوده است و اگر غیراز این بود، من هم به آن نمی پیوستم.

در پاسخ به پرسشی دیگر در مورد روش کار اجلاس پنج روزه کمیسیون حقیقت یابی ایران تریبونال در لندن، یادآوری شد که کمیسیون تحقیق، به صدها برگ مدارکی که خانواده های جان باخته گان و جان بدربردگان به آنها ارائه داده اند، رسیدگی می کند و به شهادت ٨٠ تن شاهد از اعضای خانواده ها و جان بدربردگان که از چندین کشور جهان، از جمله از ایران به لندن آمده اند، رسیدگی خواهد کرد.  

بعد از پایان اجلاس تحقیق در لندن، کمیسیون طی سه هفته مدارک و شواهد را از دیدگاه حقوقی مورد بررسی قرار می دهد تا افراد مسئول، روش و برنامه سیستماتیک شکنجه و کشتار زندانیان سیاسی توسط جمهوری اسلامی ایران براساس قوانین جزائی بین المللی و میثاق جهانی حقوق بشر که ایران نیز یکی از امضا کنندگان آن است، مشخص شده و سپس گزارش خود را به تیم دادستانی اجلاس بعدی تریبونال که بفاصله ٢٥ تا ٢٧ اکتبر ٢٠١٢ در لاهه برگزار می شود، ارائه خواهد کرد تا براساس آن علیه جمهوری اسلامی کیفرخواست صادر کند.
در ادامه گفته شد، نکته قابل توجه این است که قضات تحقیق و تمامی اعضای کمیته راهبردی کارزار ایران تریبونال از شناخته شده ترین حقوقدانان و وکلا و پژوهشگران حقوقی و قضایی درجه یک جهانی هستند و همه داوطلبانه حاضر شدند در این دادگاه مردمی خدمت کنند.

اسامی و موقعیت بین المللی اعضای تیم قضات تحقیق به این ترتیب است:
پروفسور اریک دیوید، استاد حقوق کیفری بین الملل و رییس مرکز قوانین بین المللی در دانشگاه آزاد بروکسل و یکی از مهم ترین کارشناسان عالی رتبه حقوق کیفری در جهان است.
پروفسور دانیال تورپ، استاد حقوق در دانشگاه مونترال و کارشناس حقوق اساسی است.
پروفسور ویلیام شاباس، استاد حقوق بین الملل در دانشگاه میدلسکس انگلستان و شناخته شده ترین کارشناس حقوقی در رابطه با مسئله اعدام و رییس اتحادیه بین المللی دانشمندان قتل عام است.
ماریا لوئیس آسمال، فعال حقوق بشر علیه آپارتاید در افریقای جنوبی که همراه همسرش پروفسور کادر اسمال (عضو متوفی کمیته راهبردی حقوقدانان ایران تریبونال) عضو کمیسیون حقیقت یاب آفریقای جنوبی بودند. 
آن بورکلی، محقق حقوق بشر ایران در سازمان عفو بین الملل در اوایل دهه شصت بوده است.
پروفسور موریس کاپیتورن، گزارشگر پیشین سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران و استاد افتخاری حقوق در دانشگاه ایالت بریتیش کلمبیا است.

کارزار ایران تریبونال
٢٤ ژوئن ٢٠١٢ برابر با ٤ تیر ١٣٩١
................................................................................

(١)
پیام جمعی از مادران خاوران به دادگاه رسیدگی به اعدام فرزندان مان

ما گروهی از مادران خاوران، از چهار سال و نیم پیش، که تلاش برای برگزاری این دادگاه مردمی برای رسیدگی به اعدام عزیزمان آغاز شد، با حساسیت زیادی آن را دنبال کردیم. برگزاری این دادخواهی تاریخی، خواست ما و همه ی خانواده هائی است که عزیزان شان را در زندان های ایران به ناحق اعدام کردند. جمهوری اسلامی، فرزندان ما را از همان روزهای اول انقلاب تحت تعقیب قرار داد، پس از دستگیری و شکنجه، اعدام شان کرد. آنها، نسل کشی را از سال شصت آغاز کردند و در سال شصت و هفت با کشتار فرزندان دربندمان، که از اعدام های سال های پیش از آن جان سالم بدر برده بودند، به اوج رساندند. نسلی را که در پیدایش و ظهور انقلاب  نقش داشت، نابود و در کانال هائی که در گورستان های بدون نام و نشان کندند، در پنهان دفن کردند.
ما، از سال شصت به دنبال این حقیقت بودیم که بدانیم عزیزان مان را چرا کشتند و به چه علت و به چه جرمی کشتند. سی سال منتظر بودیم مسئولان جمهوری اسلامی به ما پاسخ دهند. نه تنها هیچ پاسخی نگرفتیم، نه تنها حاضر نشدند به این جنایت هولناک اعتراف کنند، ما را همه ی این سال ها تحت فشار قرار دادند، کتک مان زدند، حبس مان کردند، اجازه برگزاری سالگردها و جلسات یادمان را به ما ندادند، از رفتن به خاوران هم محروم مان کردند. می دانیم سرگذشت ما، سرگذشت غم انگیز همه ی مادران و همسران و خواهران و پدران وفرزندان و برادرانی است که عزیزان شان در زندان های سراسر ایران  قتل عام شدند.
ما مادران خاوران، ضمن تبریک برگزاری این دادخواهی تاریخی، آن را اقدامی بسیار مهم در راستای روشن شدن جنایاتی می دانیم که جهان سی سال است چشم  بر روی ان بسته است. این یک دستاورد تاریخی برای ما خانواده ها و همه ی مردم  ایران است، که شکل گیری آن را یک موفقیت بزرگ در راستای مبارزات مردم ایران برای رهائی می دانیم.
جمعی از مادران خاوران
28 خرداد

۱۳۹۱ خرداد ۲۴, چهارشنبه

ستاره و یوغ

 Yugo y Estrella

بنگر اين دو مظهر زندگاني را
که چه دردناک به تو ارمغان مي دهم فرزند
بنگر و بگزين
يکي يوغ است 
هر که آن را بپذيرد کامياب مي گردد
چونان نر گاوي رام ، در خدمت خان... بر بستري از کاه گرم خواهد آرميد و قصيل فراوان خواهد يافت
و دومي رمزي است که خويشتنِ من پديد آورده است
چونان قله اي که با کوه به دنيا مي آيد
و آن ستاره است که نور مي افشاند و نابود مي کند و چون در دست حاملان خود بدرخشد تباهکاران مي گريزند
آن که نور به همراه دارد هميشه تنهاست.

خوزه مارتی
ترجمه همنشین بهار

۱۳۹۱ خرداد ۲۳, سه‌شنبه

ویولتاپارّرا، مرسدس سوسا، گراسیاس آلاویدا (+ویدیو)


 همنشین بهار
 


ترانه Gracias A La Vida  «گراسياس آلا ويدا» (سپاس از زندگی) يا بهتر بگويم زندگی چاکرتيم،‌ سروده violeta parra  «ويولتا پارّرا» خواننده معروف شيليايی است که که در سال ۱۳۴۶خود را در دريا انداخت و با امواج رفت که رفت...

«ويولتا پاررا» از ياران «ويکتورخارا» بود.

***
جدا از ويولتا پاررا، خيلی ها ترانه گراسياس آلا ويدا را خوانده اند.
جان بائز، ماريا دولورس پرادّرا، آرينا مازدری، پلاسيدو دومينگو، روبرتو ليوی، اسکار چاوز، اليس رگينا و...
اما آنچه خواننده پرآوازه‌ی آرژانتينی Mercedes Sosa  «مرسدس سوسا»، خوانده چيز ديگری است و ترانه مزبور هميشه او را بياد می‌آورد

مرسدس سوسا که ۱۲ مهر ۱۳۸۸ درگذشت، صدای بی صدايان بود. با نظام‌های ديکتاتوری، زاويه و فاصله داشت و با مبارزان راه آزادی همراهی می‌کرد.
او با صدای گرم و حزين خويش ستم زمانه و رنج و درد مردم محروم را بازتاب می‌داد.

وقتی درگذشت، آرژانتين عزادار شد. مارادونا، او را الهه آزادی لقب داد و گفت يکی از بزرگان تمام دوران از نزد ما رفت. شَکيرا گفت مثل مرسدس سوسا ديگر نخواهد آمد. او صدای همه کسانی بود که با استفاده از موسيقی عليه ستمگران و رنج آدميان فرياد می‌زدند.

_________________ 

پيشتر از «کاميلو سينفوئگوس» و «خوزه مارتی» ياد کرده ام. اما آشنايی من بسيار ناچيز است. اميدوارم کسانيکه برای طرح اينگونه مطالب صلاحيت دارند، دانش خود را به ديگران هديه کنند.

برای ارائه اين مطلب، چندين شبانروز بیدار ماندم اما مي‌دانم کاستی دارد و پوزش می‌خواهم.

ویولتاپارّرا، مرسدس سوسا، گراسیاس آلاویدا

در برگردان شعر «ويولتا پاررا» به جای واژه مرد (hombre ) «او» (سوم شخص) گذاشته شده است.

***
همنشين بهار


۱۳۹۱ خرداد ۲۱, یکشنبه

ممنوعیت خانه‌دار شدن زنان مجرد تا مخالفت با ورزش زنان



مریم حسین‌خواه - در هفته‌ای که گذشت، از سویی خودسوزی زنی ۳۲ ساله در اعتراض به ازدواج مجدد شوهرش هشداری برای توجه به آمار بالای خودکشی در زنان متاهل بود و از سوی دیگر صعود پروانه کاظمی به قله اورست و به دست آوردن عنوان نخستین زن جهان که توانسته همزمان به دو قله بالای هشت هزار متر دنیا صعود کند، نویدی برای موفقیت‌های زنان ایرانی است.
 
با این همه اخباری همچون حذف واحد تنظیم خانواده در دانشگاه‌ها، اجازه نداشتن زنان مجرد برای ثبت نام در طرح مسکن ارزان قیمت و ادامه اعمال محدودیت‌ها بر پوشش زنان، زنگ خطری برای لزوم توجه به سیاست‌هایی است که در حوزه زنان بر اساس آن‌ برنامه‌ریزی و عمل می‌شود.
 
 ۹۲ درصد از زنانی که خودکشی می‌کنند، متاهلند
 
خودسوزی یک زن به دلیل ازدواج مجدد همسرش از دیگر رخدادهای حوزه زنان در هفته گذشته بود. به گزارش وب سایت تا قانون خانواده برابر، افسانه علیزاده، زن ۳۲ ساله‌ای که به علت قصد همسرش برای ازدواج مجدد دست به خودسوزی زده بود، روز ۱۶ خرداد جاری در شهر رشت درگذشت.
 
بنابراین گزارش، افسانه که دختری ۱۲ ساله داشت، پس از ازدواج با همسرش از تهران به یکی از روستاهای حومه سیاهکل آمد و به دلیل وضعیت بد اقتصادی‌شان شالیکاری را یاد گرفت و سال‌ها در مزارع مردم کار می‌کرد.
 
پس از آنکه در پی بهتر شدن وضعیت مالی‌شان همسرش به دنبال ازدواج مجدد بود، افسانه روز پنجم خردادماه خود را آتش زد و در ‌‌نهایت با دچار شدن به سوختگی ۸۰ درصد پس از ۱۱ روز بستری بودن در بیمارستان درگذشت.
 
خودسوزی افسانه، یک نمونه نادر نیست و چنانکه یک طرح پژوهشیدر سال ۱۳۸۲ نشان می‌دهد، ۹۲ درصد زنانی که خودکشی می‌کنند متاهل هستند و جامعه زنان به خصوص روستاییان "به شدت" در معرض خودکشی هستند.
 
دکترفاضلی، جامعه‌شناس نیز در تبیین یافته‌های این پژوهش، چندهمسری را از جمله عوامل خودکشی در میان زنان می‌داند و می‌گوید که ازدواج‌های اجباری، فقر مادی و فرهنگی و تعداد زیاد جمعیت خانواده از عوامل عمده خودکشی در زنان هستند.
 
از شکستن رکورد در کوهنوردی تا رایزنی‌ها برای پوشش زنان ورزشکار
 
پروانه کاظمی، کوهنورد ایرانی در آخرین روزهای اردیبهشت ماه جاری با فتح قله اورست، عنوان نخستین زن جهان را که توانسته همزمان به دو قله بالای هشت هزار متر دنیا صعود کند از آن خود کرد.
 
 رادیو کوچهروز بیستم خرداد ماه گزارش داد که پروانه کاظمی در یک کوهنوردی ۵۲ روزه، توانست به قله اورست در ارتفاع هشت هزار و ۸۴۸ متری صعود کند و اولین زن هیمالیا‌نورد ایرانی باشد که به طور مستقل اقدام به این صعود کرده است.
 
بنابراین گزارش او هفت روز بعد و با استراحتی چندروزه در ارتفاع بالای هفت هزار متر موفق می‌شود قله هشت هزار و ۵۱۶ ‌متری لوتسه (چهارمین قله مرتفع جهان) را نیز فتح کند و نخستین زن در جهان باشد که توانسته همزمان به دو قلهٔ بالای هشت هزار متر دنیا صعود کند. پیش از او ۲۸ کوهنورد مرد چنین صعودی انجام داده بودند.
 
پروانه کاظمی، ۴۱ ساله که به صورت انفرادی و با هزینه شخصی خود اورست را فتح کرده، سومین زن ایرانی است که اقدام به صعود به اورست کرده‌ است.
 
این موفقیت در حالی است که خبرگزاری زنان و خانوادهاز مشروط بودن حضور زنان ورزشکار در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ بر موفقیت‌آمیز بودن رایزنی‌ها در خصوص پوشش زنان ورزشکار خبر می‌دهد.
 
رباب شهریان، رئیس دفتر توسعه ورزش بانوان گفته است که طبق موافقت سازمان تربیت بدنی، زنان ایرانی می‌توانند در ۱۸ رشته ورزشی در بازی‌های آسیایی دوحه قطر ۲۰۰۶شرکت کنند، "به شرط آنکه شرایط اعزام فراهم شود".
 
مشروط بودن این حضور در رشته‌هایی همچون هاکی، فوتبال، کاراته و بولینگ و بیلیارد است که زنان ایرانی برای اولین بار در آن شرکت می‌کنند و شرط حضور نیز به پوشش زنان برمی‌گردد و اینکه مجامع بین‌المللی با پوشش اسلامی که از سوی ایران برای ورزشکاران زن تعیین می‌شود موافقت کنند.
 
پیش از این در بازی‌های فوتبال، عدم تطبیق پوششی که از سوی ایران برای اعضای تیم ملی زنان تعیین شده بود با استاندارهای بین‌المللی تعیین شده در خصوص لباس ورزشکاران، منجر به حذف تیم ملی فوتبال زنان از رقابت‌ها شده بود.
 
با این همه، مقاومت‌ها در رابطه با ورزش زنان با پوشش اسلامی آن‌ها به صورت کامل حل نمی‌شود و هم‌زمان با آماده‌سازی زنان برای حضور در بازی‌های بین‌المللی، آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی، از مراجع تقلید هشدارداده است: "زن‌ها را باید حفظ کرد و به اسم ورزش نباید آن‌ها را به مراکزی که معرض فساد است آورد. این‌ها مهالک و محل سقوط است حتی کار به جایی رسیده که کسانی که این کار‌ها را می‌کنند مورد تشویق هم قرار می‌گیرند."
 
ارسال فیلم عروسی به شبکه‌های ماهواره‌ای ممنوع شد
 
در ادامه همین هشدار‌ها برای "حفظ زنان"، هفته گذشته وزارت کشور نیز بار دیگر بر خلاء "الگوی اسلامی" برای پوشش زنان تاکید کرد و از ورود این وزارتخانه به "می‌دان" خبر داد.
 
علیرضا افشار، قائم مقام این وزارتخانه به ایسناگفت با وجود اینکه وظیفه اصلی طرح "حجاب و عفاف" به عهده دستگاه‌هایی همچون آموزش و پرورش، صدا و سیما، وزارت علوم، وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات گذاشته شده است، اما وزارت کشور نیز "وارد میدان شده" و حتی برای سایر دستگاه‌ها از جمله وزارت صنعت، معدن و تجارت که مسئولیت کنترل اصناف و بازار را برعهده دارد نیز وظایفی در رابطه با حجاب تعریف شده است.
 
ورود وزارت کشور به حوزه "مد و الگوی اسلامی" برای پوشش زنان البته خبر تازه‌ای نیست و در سال‌های گذشته اخباری از دخالت بسیاری از سازمان‌ها و نهاد‌ها در رابطه با پوشش زنان منتشر شده است، اما نظارت بر رعایت "حجاب اسلامی" از سوی زنان محدود به اینگونه دخالت‌ها نیست و بر اساس آنچه پلیس امنیت اخلاقی در تاریخ ۱۶ خرداد ماه جاری اعلام کرده، از این پس با ارسال فیلم‌های عروسی به شبکه‌های ماهواره‌ای نیز برخورد خواهد شد.
 
به گزارش ایسنا، احمد روزبهانی، رئیس پلیس امنیت اخلاقی با اشاره به اینکه شنیده است عکس‌های و فیلم‌های خصوصی از مراسم‌های عروسی برای شرکت در مسابقه به شبکه‌های ماهواره‌ای ارسال می‌شوند، آن را "غیر قانونی" دانست، اما اصل ماجرا همچنان درباره پوشش زنان است و چنانکه آرش سیفی، قاضی و جرم‌شناس به خبرگزاری مهر گفته است، "ارسال فیلم خانوادگی به ماهواره‌ها از نظر قانون جرم نیست، اما اگر در فیلمی موارد غیر اخلاقی از جمله باز بودن لباس یا مو وجود داشته باشد می‌توان با متخلفان برابر قانون برخورد کرد".
 
حذف تنظیم خانواده از دانشگاه‌ها
 
اجازه نداشتن زوج‌های جوانی برای ارسال عکس و فیلم عروسی خود به شبکه‌های ماهوارهای، مطمئناً در زمره مشکلات بزرگ زوج‌ها نیست و بیشتر محدود شدن هرچه بیشتر اعمال اختیار در حوزه شخصی را نشان می‌دهد، اما تصمیم جدید مرکز امور زنان و خانواده برای جایگزینی واحد دانشگاهی "ازدواج و شکوه همسرداری" به جای درس "تنظیم خانواده" می‌تواند در آینده‌ای نه چندان دور مشکل‌ساز باشد و نه تنها زنان، بلکه کل جامعه را گرفتار کند.
 
وعده‌های داده شده مبنی بر حذف واحد تنظیم خانواده که از سال ۱۳۸۹ زمزمه‌های آن شروع شده بود، بالاخره عملی شد و چنانکه زهرا سجادی، معاون امور خانواده مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری به خبرگزاری ایلنا گفته است، در دانشگاه تهران، علامه طباطبایی و برخی واحدهای دانشگاه آزاد درس "شکوه همسرداری" جایگزین آن شده است.
 
زهرا سجادی با بیان اینکه حذف تنظیم خانواده بر اساس "تغییر دید دولت و مسئولان درباره سیاست‌های کنترل جمعیت" انجام شده، اظهار امیدواری کرده است که در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ در سرفصل‌های درسی تمام استادان از کتاب "شکوه همسرداری" به جای محتوای کتاب تنظیم خانواده استفاده شود. به گفته وی این کتاب با رویکردی علمی - فرهنگی و اجتماعی و تاکید بر آموزش مهارت‌های ازدواج، سعی در انتقال مفاهیم اخلاقی دارد.
 
این رویکرد "خانواده ‌محور" به مجلس شورای اسلامی نیز تسری پیدا کرده و اخبار رسیده از مجلس نهم حاکی از تبدیل فراکسیون "زنان" به فراکسیون "زنان و خانواده" است.
 
یکی از نمایندگان مردم تهران در مجلس نهم به خبرگزاری زنان و خانوادهگفته است این تصمیم در راستای "رویکرد خانواده‌محوری که در حال حاضر در تمام سازمان‌ها و نهاد‌ها لحاظ شده"، گرفته شده است.
 
زنان مجرد نمی‌توانند خانه بخرند
 
اعمال محدودیت برای زنان منحصر به پوشش زنان و حوزه‌هایی همچون ورزش نیست و به تازگی واگذاری مسکن به زنان نیز به دایره این محدودیت‌ها اضافه شده است.
 
به گزارش ایسنا به نقل از سایت معماری نیوز، هم‌زمان با آغاز ثبت نام مسکن مهر پردیس در تهران در روز ۱۶ خرداد ۱۳۹۱، جدولی که شرایط ثبت‌نام برای این خانه‌ها را مشخص کرده، ثبت نام زنان خود سرپرست جوان برای مسکن مهر ممنوع شده و زنان مجرد، مطلقه و یا بیوه فقط به شرط داشتن حداقل ۳۵ سال سن می‌توانند برای این طرح ثبت نام کنند و ارائه مدارک قانونی در خصوص فوت همسر یا طلاق نیز الزامی است.
 
بر اساس این شرایط، نه تنها زنان جوانی که به تنهایی زندگی می‌کنند از چنین امکاناتی محروم می‌شوند بلکه زنانی که متارکه کرده‌اند اما به دلیل موانع موجود در قانون و طولانی بودن پروسه طلاق در ایران هنوز به صورت قانونی جدا نشده‌اند نیز امکانی برای خانه‌دار شدن از طریق چنین طرح‌هایی را نخواهند داشت.
 
کاهش سن سرطان پستان به ۱۵ سال
 
اخبار زنان البته فقط خبر‌های مربوط به حجاب و خودکشی و محدودیت نیست و بخشی از آن نیز به حوزه سلامت برمی‌گردد.
 
پروفسور ناصر پارسا عضو انجمن سرطان‌شناسی آمریکا، در سخنرانی درباره وضعیت سرطان در ایران، از کاهش سن ابتلاء به سرطان سینه در ایران خبرداد و گفت که سن سرطان پستان در زنان ایرانی از ۳۰ به ۱۵ سال کاهش یافته است و باید با بررسی آب، هوا، تغذیه و محیط زیست به علت بروز این واقعه پی ببریم.
 
آقای رحمانی، مدیر اجرایی مراسم روز جهانی ام‌اس نیز در برنامه‌ای که به مناسبت این روز برگزار شده بود، میزان ابتلای زنان به این بیماری را در ایران، سه برابر مردان عنوان کرده است.
 
در حوزه سلامت جنسی نیز چنانکه کاظم فروتن، رئیس کلینیک سلامت خانواده به خبرگزاری زنان ایرانگفته است، اختلالات جنسی و به ویژه "بی‌میلی جنسی" زنان شایع‌تر از مردان است. به گفته وی، "گروه عمده‌ای از مردانی که به علت بی‌میلی جنسی به کلینیک مراجعه می‌کنند به بیماری‌های جسمی یا روانی دچار نیستند و علت بی‌میلی جنسی در آن‌ها را باید در مسایل دیگری جست‌وجو کرد. بطوریکه وقتی با دقت بیشتری بررسی می‌شوند،‌گاه به اختلال جنسی هم‌زمان دیگری مبتلا هستند".
 
 رئیس کلینیک سلامت خانواده البته هیچ اشاره‌ای به دلایل بی‌میلی جنسی در زنان نکرده است و تاثیر رفتار جنسی مردان را در ایجاد اختلال برای شریک‌های جنسی‌شان مورد توجه قرار نداده است.
  
منبع: رادیو زمانه

ایران تریبونال: دادگاه جمهوری اسلامی ایران برگزار می شود


یک تیم بین المللی حقوقی، متشکل از سرشناس ترین و مجرب ترین حقوقدانان بین المللی و ایرانی؛  پرفسور جان کوپر، پروفسور ریچارد فالک، سیر جفری نایس، پروفسور اریک دیوید، پرفسور پیام آخوان، دکتر نانسی هورماشیا، دکتر هدایت متین دفتری و پروفسور کادر اسمال(زوئیه 2011 در اثر سکته قلبی در گذشت)، این دادگاه مردمی را سازماندهی کرده و با دعوت از شخصیت های حقوقی و غیرحقوقی و قضات سرشناس جهانی همراه با یک تیم دادستانی متشکل از هشت حقوقدان ایرانی و غیرایرانی به سرپرستی پرفسور پیام اخوان و سیر جفری نایس، آن را برگزار می کنند
...............
                                    لندن ١٨ تا٢٢ ژوئن ۲٠١٢                                   

” کشتار زندانيان سياسي ايران در دهه شصت: در جستجوي عدالت و دادخواهی”

برای نخستین بار در تاریخ ایران و جهان، مردمی ظلم دیده و تحت ستم، که شاهد یکی از فجیع ترین جنایات تاریخ معاصر بشری و کشتار یک نسل از مبارزان سیاسی در زندان بوده اند-در حالی که دادگاه ها و نهادهای حقوقی و قضائی بین المللی از رسیدگی به آن اجتناب می کنند- پرچم دادخواهی و رسیدگی به آن را به دست گرفته اند.  

چهار سال پیش، اواخر شهریور ١٣٨۶برابر با سپتامبر ۲٠٠٧، جمعی از اعضای خانواده های جان سپردگان دهه شصت و جان بدربردگان از کشتار زندانیان سیاسی در این دهه، با یاری و همراهی فعالان عرصه های سیاسی و اجتماعی، حرکتی را آغاز کردند که در بدو امر تصویر و آینده آن به روشنی امروز نبود. می دانستیم رسیدگی مردمی به هولناک ترین کشتار تاریخ معاصر ایران، کار بسیار دشوار و صعب العبوری است. با دست خالی و تنها با اتکا به انگیزه و تلاش مشترکمان، می خواهیم جمهوری اسلامی را به خاطر کشتار بیش از پانزده هزار زندانی سیاسی در دهه شصت به محاکمه مردمی بکشیم.

چهار سال تلاش بی وقفه مردمی مصمم برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت به بار نشست. این دادگاه مردمی، رژیم جمهوری اسلامی ایران و رهبران و دست اندرکاران کشتار زندانیان سیاسی را، که از روزهای پایانی خرداد 60 آغاز و در تابستان 67 به اوج رسید، به ارتکاب جنایت علیه بشریت محاکمه خواهد کرد. کشتار مخالفان در زندان در دهه شصت، مصداق جنایت علیه بشریت است. هیچ یک از ده ها هزار زندانی سیاسی، چه آن ها که اعدام شدند و چه آن هائی که جان سالم بدر برده و از زندان بیرون امدند، درهیچ دوره ای از دهه شصت به وکیل و تسهیلات و مشاوره حقوقی و خانواده خود دسترسی و حق دفاع از خود نداشتند. محاکمات بدون طی پروسه حقوقی با ملزومات یک دادگاه واقعی، تنها با طرح چند سئوال و در اغلب اوقات تنها با ابلاغ اتهامات به زندانی برگزار می شد و وی را طی چند دقیقه به اعدام محکوم می کردند. کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، هم چنین به لحاظ جغرافیائی، تعداد و تنوع گرایشات سیاسی و عقیدتی گسترده و طبق قوانین جزائی بین المللی مصداق جنایت علیه بشریت محسوب می شود. طبق آمارها و شواهد موجود، جمهوری اسلامی به فاصله سال های60 تا 63، حدود 15هزار زندانی سیاسی؛ روزانه به طور متوسط چهارده نفر و هر دو ساعت یک نفر را اعدام کرده است. جمهوری اسلامی به فاصله ماه های خرداد تا اسفند 67،  چهارهزار زندانی سیاسی؛ روزانه به طور متوسط حدود 15 نفر و هر دو ساعت یک نفر را مخفیانه اعدام و در نهان در گورهای دسته جمعی دفن کرد.  

دادگاه جمهوری اسلامی در دو مرحله برگزار می شود. مرحله اول به مدت پنچ روز، از  ١٨ تا ٢٢  ژوئن ۲٠١٢ در مرکز حقوق بشر سازمان عفو بین الملل در لندن برگزار می شود. مرحله دوم، چهار ماه بعد از آن، در ماه اکتبر در لاهه برگزار خواهد شد. دادگاه مردمی ایران تریبونال، بزرگترین و بی سابقه ترین پروژه دادخواهی مردمی است که در تاریخ معاصر، با حضور بیش از صد شاهد، برگزار می شود. 

یک تیم بین المللی حقوقی، متشکل از سرشناس ترین و مجرب ترین حقوقدانان بین المللی و ایرانی؛  پرفسور جان کوپر، پروفسور ریچارد فالک، سیر جفری نایس، پروفسور اریک دیوید، پرفسور پیام آخوان، دکتر نانسی هورماشیا، دکتر هدایت متین دفتری و پروفسور کادر اسمال(زوئیه 2011 در اثر سکته قلبی در گذشت)، این دادگاه مردمی را سازماندهی کرده و با دعوت از شخصیت های حقوقی و غیرحقوقی و قضات سرشناس جهانی همراه با یک تیم دادستانی متشکل از هشت حقوقدان ایرانی و غیرایرانی به سرپرستی پرفسور پیام اخوان و سیر جفری نایس، آن را برگزار می کنند.

این دادگاه، بخشی از مبارزه توده رنچ کشیده مردم ایران علیه تاریک اندیشان کوردل و جنایتکار حاکم بر ایران است، که وظیفه آن نه تنها رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی و محاکمه جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت است، بلکه این وظیفه را نیز دارد که این تراژدی انسانی را به قضاوت افکار عمومی جهانیان بگذارد و آن را در تاریخ ایران و جهان برای آیندگان به ثبت برساند.

شرکت در دادگاه

حضور در هر دو مرحله دادگاه برای عموم آزاد و رايگان است. اما، براي حضور در آن ها ثبت نام ضروري است. علاقه مندان به شرکت در هر یک از مراحل این دادگاه مردمی، یا هر دو مرحله، مي توانند از طريق تماس با آدرس ایمیل زیر، با ذکر نام و نام خانوادگی ثبت نام نمایند.

کارزار مردمی ایران تریبونال
جمعه 10 آوریل ٢٠١٢ برابر با ١١ فروردین ١٣٩١

کارزار مردمی ایران تریبونال: دعوت از مطبوعات و رسانه ها برای شرکت در دادگاه جمهوری اسلامی



دعوت از مطبوعات و رسانه ها برای شرکت در دادگاه جمهوری اسلامی

جمعی از خانواده های جان سپردگان دهه شصت و جان بدربردگان از اعدام های دسته جمعی و کشتار زندانیان سیاسی در این دهه، از سپتامبر ٢٠٠٧ برابر با شهریور ١٣٨٦، کارزاری را برای رسیدگی مردمی به جنایات جمهوری اسلامی ایران در زندان های این رژیم در دهه شصت، آغاز کردند. این تلاش ها، امروز به بار نشسته است و قرار است جمهوری اسلامی در یک دادگاه مردمی به جرم قتل بیش از پانزده هزار زندانی سیاسی و جنایت علیه بشریت محاکمه شود. این دادگاه در دو مرحله برگزار می شود. مرحله نخست آن، به مدت پنچ روز از تاریخ ١٨ تا ٢٢ ژوئن ٢٠۱٢ در مرکز حقوق بشر سازمان عفو بین الملل در لندن برگزار خواهد شد. مرحله دوم نیز، به مدت سه روز  از ٢٥ تا ٢٧ اکتبر ٢٠۱٢ در شهر لاهه برگزار خواهد شد.

پوشش خبری این دادخواهی تاریخی، بسیار حائز اهمیت است. با انتشار این بیانیه مطبوعاتی، از تمامی مطبوعات و رسانه های جمعی و گروهی، ایرانی و غیرایرانی، برای شرکت در این دادگاه و تهیه خبر و گزارش و انعکاس آن دعوت می شود.

از آن جا که روند این دادگاه ضوابط معینی به دلیل حضور شاهدان دارد، به هنگام ورود به محل دادگاه، مسئولان هماهنگی های لازم را با خبرنگاران و گزارشگران و تیم های فیلم برداری به عمل خواهند آورد. براي حضور در جلسات دادگاه ثبت نام ضروري است. علاقه مندان به شرکت در هر یک از مراحل این دادگاه مردمی، یا هر دو مرحله آن، مي توانند از طريق تماس با آدرس ایمیل زیر، با ذکر نام و نام خانوادگی و وابستگی مطبوعاتی خود، ثبت نام نمایند.

جلسات دادگاه از 9 صبح تا 30/5 بعداز  ظهر برگزار می شود.
کنفرانس مطبوعاتی: یکشنبه 17 ژوئن 2012، ساعت دو بعد از ظهر در محل دادگاه.
در کنفرانس اعضای تیم بین المللی حقوقدانان ایران تریبونال و قضات تحقیق حضور می یابند و به پرسش های خبرنگاران پاسخ می دهند.

 
Amnesty International UK
The Human Rights Action Centre
17-25 New Inn Yard
London EC2A 3EA

کارزار مردمی ایران تریبونال
٦ ژوئن ٢٠١٢ برابر ۱٧ خرداد ١٣٩١

زنانی که رقص و آواز خواندن به قیمت جانشان تمام شد +عکس



به گزارش سی ان ان: پنج زن پاکستاني در روستايي در نزديکي پايتخت اين کشور توسط ريش سفيدان قبيله شان به دليل رقصيدن و آواز خواندن در ميان مردان در يک مجلس عروسي کشته شدند
حضور اين زنان در مجلس شادي و عروسي به قيمت زندگي شان تمام شد. آنها بخاطر رقص و آواز خواندن در ميان مردان در اين مجلس به قتل رسيدند.


طبق تصاوير منتشر شده اين زنان لباسهاي پوشيده به تن و روسري به سر دارند و روي زمين نشسته و درحال دست زدن و آواز خواندن هستند ، چند روز بعد از اين  عروسي اين زنان با گلوهاي بريده شده در بيابانهاي اطراف روستا پيدا شدند ، ناگفته نماند دو مرد ی که در این اتفاق این پنج زن را همراهی می کردند در اختیار پلیس پاکستان هستند و 3 تيم پليسي نیز در حال بررسي پرونده اين قتلها هستند.
به گفته پليس پاکستان خشونتهاي خانوادگي و قبيله اي هرساله جان صدها زن و دختر را تهديد ميکند.
به گفته کميسيون حقوق بشر در پاکستان تنها در سال گذشته 943 زن و دختر قرباني خشونتهاي قبيله اي در اين کشور بوده اند.
منبع: